Suzanne Theeuwen samen met haar man een zoontje van 1,5 jaar. Zij heeft deelgenomen aan de online training Bewust moederschap.
Hoe was je ervaring?
Enorm waardevol. Niet alleen in mijn rol als moeder waar ik stappen in heb gemaakt, maar ook in mijn persoonlijke ontwikkeling die een vlucht heeft genomen. Het is praktisch ingestoken dus ik kon ook meteen met hele concrete tips aan de slag. Met name de opdrachten die je als huiswerk mag maken, zorgen ervoor dat het niet vrijblijvend is en dat je aan de slag gaat. Daarop ontvang je dan ook nog feedback vanuit de jou, de trainer. Dat is niet altijd makkelijk, maar juist dat brengt je in een hele korte tijd heel ver. Dat is mijn ervaring.
Hoe was het om het online en in een groep te doen?
Prettig. Je zit thuis in je vertrouwde omgeving en dat maakt het meedoen heel laagdrempelig. In de groep vind ik het heel fijn, want je zit met andere moeders, dus je merkt ook dat andere moeders de voorbeelden herkennen waar je tegenaan loopt. Je hebt het er met elkaar over. En toch persoonlijk, want iedereen was heel open en eerlijk om dingen te delen.
Wat vond je het meest waardevol?
De inzage in mijn gedrag wat voor invloed dat heeft op onze zoon. Om een voorbeeld te noemen van mijn zoon. Als ik wat eten pak of ik neem hem mee en ik moet zijn jasje aan doen. Dan kan het eigenlijk nooit snel genoeg gaan. Dus dan begint hij een beetje te drammen. Dan zeg ik; “een beetje geduld”. Alleen waar komt dat nu vandaan? Ik heb nu geleerd dat dat bij mij vandaan komt. Want ik wil ook altijd alles meteen, direct. Liever gisteren dan vandaag. Dus hij heeft het van geen vreemde. Dat vond ik het meest waardevol dat je daarin dus ook je gedrag kunt aanpassen wat direct invloed heeft op het gedrag van je kind.
Welke stappen heb je gezet?
Ik ben van nature vrij controlerend. Ik begeleid het graag zoals ik het wil. En als ik het dan vertaal naar onze zoon dan wil ik natuurlijk graag dat hij zich geen pijn doet en voorzichtig is in bepaalde zaken. Dus de stappen die ik gemaakt heb, is om dat meer los te laten. Hem meer zijn eigen weg te laten bewandelen, wat super belangrijk is voor een kind. Want ik kan hem niet behoeden voor alles wat ik als gevaar zie. Het is waardevol voor hem om ook dingen zelf te ervaren. Ik heb dit meer los kunnen laten, dus ik bemoei me niet meer de hele tijd met hem. Dus niet meer “pas op”, “let op”. Hij is begonnen met lopen en valt nu dus ook regelmatig. Hij heeft een keer de tand door zijn lip gehad. Alleen is dat erg? Nee, dat hoort er gewoon bij. Ik zie ook wat het met hem doet. Ik geef hem veel meer ruimte en probeer niet meer angstvallig alles te controleren en corrigeren.
Hoe ga je verder?
Het helpt dat mijn man ook Bewust vaderschap heeft gedaan. We kunnen er dus met elkaar over spreken en dat doen we ook regelmatig. En hij geeft me ook wel eens wat terug wat hem dan opvalt. En mijn eerste reactie is nog wel dat ik in verdediging kan schieten, maar in de basis hebben we het erover. Eerder nam ik het helemaal niet van hem aan. Toen dacht ik wat weet jij nou? Ik ben hier de moeder en ik weet het wel beter. Ik vond ook vooral, in het controlerende stuk, iets van hoe mijn man dingen deed met onze zoon. Maar ook daarin; of het nu mijn man is of mijn moeder, mijn schoonmoeder of een leidsters op de opvang is….. Iedereen doet het op zijn eigen manier en dat is goed. Mijn manier is niet de beste weg. Ik besef me ook dat het een continue proces is. Ik heb nu de training gedaan en heb niet de illusie dat ik alle wijsheid in pacht heb. Het is belangrijk om het daarover te blijven hebben. We hebben ook een terugkomdag gepland voor onze groep in het nieuwe jaar. Daar kijk ik alweer heel erg naar uit. Het is wel van belang om het levendig te houden.
