Joost van Eijk heeft een partner en is vader van een zoon van 4 jaar en een dochter van 3 jaar. Hij heeft deelgenomen aan het programma Jouw Bewust vaderschap.
Wat was je motivatie om mee te doen?
Ik heb twee thematieken, boosheid die ik inzet richting mijn kinderen en angst in de vorm van overbezorgdheid.
Hoe heb je de online training ervaren?
Boven verwachting! Ik dacht dat we aan de hand van coachingthematieken en theorieën situaties gingen bekijken en aanstippen. Maar echt boven verwachting de handvatten die ik heb gekregen en waar ik de volgende dag al mee aan de slag kon en ook al het resultaat in relatie tot mijn kinderen. De simpele vorm van actie-reactie. Als je het zegt, begrijp je het. Maar als je er bewust mee omgaat zie je al zoveel gebeuren bij je kinderen wat een spiegel is van jezelf. En als je daar dus iets aan doet, zie je het gedrag van je kinderen ook meteen veranderen. Dus boven verwachting.
Wat was het meest waardevol?
De combinatie tussen bewustwording van je eigen gedrag en vervolgens daarmee gedrag creëren bij mijn kinderen. Daarmee bedoel ik te zeggen; in de training ben ik erachter gekomen dat als ik boos word, ik vaak over mijn eigen grenzen ben gegaan.
Bijvoorbeeld in het omgaan met werkdruk. Op het moment dat ik dit kan aanpakken, kan ik heel anders reageren richting naar de kinderen. Want als ik boos ben en de kinderen vragen iets, krijgen ze meteen een boze reactie op alles wat ik doe.
Op het moment dat ik hier bewuster van word, kan ik anders reageren en merk ik ook dat mijn kinderen er anders in zitten. Ik ben nu op sabbatical met de kinderen en de eerste twee weken had ik nog stress van het werk. Nu niet meer en dat merk ik ook aan de kinderen. Vrolijk, relaxt, zingen….. weinig woedeaanvallen. We zitten er goed in.
Welke stappen heb je gezet?
Ik heb twee stappen gezet. De eerste stap is dat op het moment dat ik boos word, ik tot tien ga tellen en mijn reactie uitstel. Door eerst te kijken wat is er nu gebeurt in mijn omgeving, waardoor ik over mijn gevoelsgrens ga. Om vervolgens dat bespreekbaar te maken met mijn kinderen.
En de tweede stap is de kinderen vrijer te laten. Want zoals ik al aan had gegeven, is een van mijn thema’s angst; mijn zorg dat de kinderen iets gebeurt. Dus om meer los te laten. Door die angst zat ik boven op de kinderen. Nu probeer ik ze hun eigen dingen te laten ontdekken zonder dat papa er bovenop zit. Dit zijn de belangrijkste stappen die ik dagelijks terugzie, waarvan ik zeg dat heb ik nu al gewonnen.
Hoe ga je verder?
Goeie vraag! Dit is ook wat mijn ogen heeft geopend. We hebben nog een les te gaan. Ik weet wel dat ik hier mee door wil. In relatie tot de kinderen maar ook tot het gezin. Want op het moment dat ik boos ben, reageert mijn vriendin hier ook weer terug op. Want die vindt daar natuurlijk iets van. En zo krijg je dus in de cyclus van je gezin iets, dus ik wil hier wel mee door. En in welke vorm ga ik nog naar kijken.
